童龀
拼音tóng chèn
注音ㄊㄨㄥˊ ㄔㄣˋ
繁体童齔
词语解释
童龀[ tóng chèn ]
⒈ 幼小;童年。
⒉ 指小儿。
引证解释
⒈ 幼小;童年。
引《后汉书·皇后纪下·安思阎皇后》:“显 景 诸子年皆童齔,并为黄门侍郎。”
《旧唐书·裴休传》:“休 志操坚正,童齔时,兄弟同学於济源别墅。”
王闿运 《郭新楷传》:“童齔颖异,数岁丧父,孤居 长沙。”
⒉ 指小儿。
引《北史·韩麒麟传》:“假令一处弹筝、吹笛,缓舞长歌;一处严师苦训,诵诗讲礼,宣令童齔,任意所从。”
《隋书·食货志》:“於是譎诡赋税,异端俱起,赋及童齔,算至船车。”
相关词语
- ān tóng安童
- ā tóng阿童
- ér tóng儿童
- hái tóng孩童
- mù tóng牧童
- nǚ tóng女童
- tóng huà童话
- tóng nián童年
- tóng zhuāng童装
- tóng zǐ童子
- tóng xīn童心
- tóng yáo童谣
- tóng qù童趣
- tóng zhēn童真
- tóng xīng童星
- tóng gōng童工
- tóng shēng童声
- wán tóng顽童
- ào tóng傲童
- ān tú shēng tóng huà jí安徒生童话集
- bā tóng巴童
- bái shǒu huáng tóng白首黄童
- bào tóng报童
- bǎng tóng榜童
- bái sǒu huáng tóng白叟黄童
- chōng tóng冲童
- chǐ huō tóu tóng齿豁头童
- chuán zhào tóng传诏童
- chǐ huō tóu tóng尺豁头童
- cūn tóng村童
- chāng míng tóng zǐ昌明童子
- cán jí ér tóng kāng fù zhōng xīn残疾儿童康复中心
词语组词