孩童
词语解释
孩童[ hái tóng ]
⒈ 孩子。
英child;
引证解释
⒈ 幼儿;儿童。
引《国语·吴语》:“昔吾先王,世有辅弼之臣,以能遂疑计恶,以不陷於大难。今王播弃黎老,而孩童焉比谋,曰:‘余令而不违。’”
《后汉书·皇后纪序》:“东京 皇统屡絶,权归女主……贪孩童以久其政,抑贤明以专其威。”
唐 韩愈 《岳阳楼别窦司直》诗:“主人孩童旧,握手乍忻悵。怜我窜逐归,相见得无恙。”
《西游补》第五回:“便是三尺孩童,也知 虞美人 能词善赋之才。”
杜鹏程 《保卫延安》第二章:“那里有他孩童时期熟识的景物,跟形成他最初认识人生的种种事情。”
国语辞典
孩童[ hái tóng ]
⒈ 小孩、儿童。
引《西游补·第五回》:「便是三尺孩童,也知虞美人是能词善赋之才。」
英语child
德语Kinder (S)
法语enfant, gosse
相关词语
- ān tóng安童
- ā tóng阿童
- ér tóng儿童
- hái tóng孩童
- hái tóng孩童
- hái ér孩儿
- hái zǐ孩子
- mù tóng牧童
- nǚ tóng女童
- nǚ hái女孩
- nán hái男孩
- tóng huà童话
- tóng nián童年
- tóng zhuāng童装
- tóng zǐ童子
- tóng xīn童心
- tóng yáo童谣
- tóng qù童趣
- tóng zhēn童真
- tóng xīng童星
- tóng gōng童工
- tóng shēng童声
- wán tóng顽童
- xiǎo hái小孩
- ào tóng傲童
- ān tú shēng tóng huà jí安徒生童话集
- ā hái ér阿孩儿
- bù tāi hái不胎孩
- bā tóng巴童
- bái shǒu huáng tóng白首黄童
- bā shí hái ér八十孩儿
- bào tóng报童
词语组词