童妾
拼音tóng qiè
注音ㄊㄨㄥˊ ㄑ一ㄝˋ
词语解释
童妾[ tóng qiè ]
⒈ 婢女；小妾。
引证解释
⒈ 婢女；小妾。
引《国语·郑语》：“府之童妾，未既齓而遭之，既笄而孕。”
《史记·周本纪》：“褒 人有罪，请入童妾所弃女子者於王以赎罪。”
明 方孝孺 《借竹轩记》：“第宅，传舍也；童妾，赘疣也；轩冕，倘来也。”
相关词语
- ān tóng安童
- ā tóng阿童
- ér tóng儿童
- hái tóng孩童
- mù tóng牧童
- nà qiè纳妾
- nǚ tóng女童
- qiè shēn妾身
- tóng huà童话
- tóng nián童年
- tóng zhuāng童装
- tóng zǐ童子
- tóng xīn童心
- tóng yáo童谣
- tóng qù童趣
- tóng zhēn童真
- tóng xīng童星
- tóng gōng童工
- tóng shēng童声
- wán tóng顽童
- ào tóng傲童
- ān tú shēng tóng huà jí安徒生童话集
- bān qiè班妾
- bān qiè cí niǎn班妾辞辇
- bā tóng巴童
- bái shǒu huáng tóng白首黄童
- bào tóng报童
- bǎng qiè榜妾
- bǎng tóng榜童
- bái sǒu huáng tóng白叟黄童
- chǔ qiè处妾
- chōng tóng冲童
词语组词