蛮酋
拼音mán qiú
注音ㄇㄢˊ ㄑ一ㄡˊ
繁体蠻酋
词语解释
蛮酋[ mán qiú ]
⒈ 蛮人的首领。
引证解释
⒈ 蛮人的首领。
引《宋史·仁宗纪三》：“桂阳 蛮降，授蛮酋三人奉职。”
明 唐顺之 《读＜春秋＞》：“夫 楚庄 者，又蛮酋之雄耳。”
相关词语
- ā mán阿蛮
- diāo mán刁蛮
- mán gàn蛮干
- mán yí蛮夷
- mán zú蛮族
- mán huāng蛮荒
- mán hèng蛮横
- nán mán南蛮
- qiú zhǎng酋长
- yě mán野蛮
- ā lā bó lián hé qiú zhǎng guó阿拉伯联合酋长国
- biān mán边蛮
- biān qiú边酋
- bǎn dùn mán板楯蛮
- bǎi mán百蛮
- bái mán白蛮
- bà mán霸蛮
- bā mán八蛮
- bái qiú白酋
- chù mán触蛮
- chǔ mán楚蛮
- chǔ guǎn mán xián楚管蛮弦
- chù dòu mán zhēng触斗蛮争
- chěng mán逞蛮
- cūn mán村蛮
- cūn mán hàn村蛮汉
- dú jǐn mán独锦蛮
- dòng mán动蛮
- dōng xiè mán东谢蛮
- dōng mán东蛮
- dòng mán洞蛮
- dí qiú敌酋
词语组词